او نوشته بود امروز، مانند هر روز برای پیاده روی به بام تهران رفته اما ماموری به او گفته «امروز کوه تعطیل است».
در پی این توییت بود که «عبدالمطهر محمدخانی» مدیر روابط عمومی شهرداری تهران در صفحه توییتر خود به پاسخگویی برآمد و نوشت: «شهرداری تهران کوه ها را تعطیل کرده است» باور کنید این عبارت مضحک و سراسر دروغ را به عنوان «خبر» منتشر کردهاند. منشا شایعه هم داستان علمی تخیلی یکی از مدیران دولت قبل و بازنشر کنندگان آن، روزنامه شرق و بیبیسی فارسیاند. اما چند بدیهیات: ۱. شهرداری تهران متولی کوهها نیست! ۲.مجموعه توچال اساسا متعلق به شهرداری نیست. ۳. همه پارکهای شهر از پارک تلو در منتهی الیه شرق تا کوهسار در غرب که در دامنه کوههای تهران قرار دارند امروز به روی شهروندان باز بودند.»
توییت محمدخانی به سرعت از سوی رسانههای اصولگرا و حامی شهردار کنونی تهران پوشش خبری داده شد اما این پایان ماجرا نبود. امیر ناظمی دوباره دست به توییت شد و نوشت: «بنده ساعت ۷:۲۰ در محل بام تهران، بخش عرشه رو به شهر، بودهام، حتما دوربین مدار بسته آنجا دارید، لطفا فیلم را منتشر کنید. ماموران امروز هم مشخصاند، تا معلوم شود داستان علمی تخیلی نیست. مدیر منطقه۱ هم ظهر تماس گرفتند و توضیحات را دادم. اینکه چه کسی دستور داده یا چرا را نمیدانم!»
تا لحظه تنظیم این خبر هنوز روشن نیست که روایت مسوول سابق درست است یا مسوول کنونی! آنچه روشن است اما این است که بخش بزرگی از افکار عمومی به دلیل سابقه برخی رفتارها، چنین رخدادهایی را دور از ذهن نمیداند و احتمال وقوع آن را میدهد.
البته برای بسیاری که تجربه دهه شصت و هفتاد را ندارند یا فراموش کردهاند (چرا که متاسفانه اغلب ما حافظه تاریخی نداریم!) شاید این مسئله، عجیب و حتی خندهدار به نظر برسد. اما برای کوهنوردان دهه شصت که درکه زنانه و مردانه شده بود، و در برخی نقاط کشور، اجازه کوهنوردی نمیدادند چون فلان نهاد، آنجا برنامه داشت و ...، این اتفاقات تازگی ندارد، اما سر برخی زخمها را باز میکند.
حقیقت ماجرا هرچه که بود، توییت امیر ناظمی که روزگاری خود در بدنه دولت بوده است، خاطرات تلخ بسیاری را برای اغلب ما زنده کرد؛ گشتن کیف و لباس هنگام کوهنوردی، این پنجشنبه زنانه و آن پنجشنبه مردانه، درخواست کارت شناسایی و شناسنامه برای مشخص شدن نسبت همراهان با هم...
ویدیو:
سرنوشت دختر علوم تحقیقات
در دارالخلافه با بهزاد یعقوبی
مرز حریم خصوصی و عرصه عمومی کجاست؟